Μητροπολίτης Σταυρουπόλεως Ἰωακεὶμ Πελεκᾶνος
Μητροπολίτης Σταυρουπόλεως Ἰωακεὶμ Πελεκᾶνος
Σχολάρχης 1924-1931
Ὁ Λεωνίδας Πελεκᾶνος, ἐγεννήθη στὸ Τζιβαλὶ τῆς Πόλεως τὴν 12η Ἰουνίου 1892. Οἱ γονεῖς του, ὀνομαζόμενοι Νικόλαος καὶ Διαλεκτή, κατήγοντο ἐκ τοῦ Πυργίου τῆς Χίου. Διήκουσε τὴν πρώτη παιδεία στὸ Πυργίο τῆς Χίου, ὅπου παρέμεινε ἀπὸ τοῦ πρώτου μέχρι τοῦ δωδεκάτου ἔτους τῆς ἡλικίας του. Ἐπιστρέψας στὴν γενέτειρά του συμπλήρωσε τὴν πρώτην παίδευση στὴν Ἀστικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης. Ἐπὶ δύο ἔτη σπούδασε στὴ Μεγάλη τοῦ Γένους Σχολὴ καὶ κατόπιν εἰσήχθη τὸ 1910 στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ ὡς ὑπότροφος τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Ἰωάννου τῶν Χίων στὸν Γαλατᾶ. Ὡς τελειόφοιτος συνέγραψε τὴν διατριβή: «Περὶ τοῦ κύρους τοῦ ἄνευ ἐπισκοπικῆς ἀδείας γάμου». Ἀπὸ τὴν Σχολὴ ἀπεφοίτησε τὸ ἔτος 1917.
Μετὰ τὴν ἀποφοίτησή του διωρίσθη δάσκαλος τοῦ Ὀρφανοτροφείου Ἀρρένων, τὸ 1918 ὑποδιευθυντὴς τοῦ Ὀρφανοτροφείου Θηλέων τῆς νήσου Πρώτην καὶ ἀργότερα διευθυντὴς τῶν ἑνωμένων Ὀρφανοτροφείων Πριγκίπου μέχρι τοῦ 1923. Στὴ θέση ταύτην εὑρισκόμενος χειροτονήθηκε διάκονος τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 1922 στὸν Ἱ. Ν. τοῦ Ἁγ. Δημητρίου Πριγκίπου ὑπὸ τοῦ γέροντός του Μητροπολίτου Αἴνου καὶ μετέπειτα Χαλκηδόνος Ἰωακείμ, τότε προέδρου τῆς Ἐφορίας τῶν Ὀρφανοτροφείων, μετονομασθεὶς Ἰωακείμ.
Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1924 διωρίσθη Σχολάρχης τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, χειροτονηθεὶς εἰς πρεσβύτερον στὸ ναΐδιον τῆς Σχολῆς ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Νικαίας καὶ μετέπειτα Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βασιλείου, προέδρου τῆς Ἐφορίας τῆς Σχολῆς, συλλειτουργούντων τῶν Μητροπολιτῶν Χαλκηδόνος Ἰωακεὶμ καὶ Πριγκιποννήσων Ἀγαθαγγέλου, καὶ προχειρισθεὶς εἰς Ἀρχιμανδρίτη στὸν ἴδιο ναὸ ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου Ζ’. Τὴν 24η Ἰουνίου 1926 ἐξελέγη ὑπὸ τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου στὸ ναΐδιον τῆς Σχολῆς τιτουλάριος Μητροπολίτης Σταυρουπόλεως. Ἡ χειροτονία του ἐτελέσθη στὸν ἴδιο ναό, τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων, 27 Ἰουνίου 1926.
Ὁ Ἰωακεὶμ Πελεκᾶνος, μολονότι στερούμενος ἀνωτέρας μορφώσεως, τόσον ὡς καθηγητὴς ὅσο καὶ Σχολάρχης, μαζὶ μὲ λίγους συναδέλφους του, ἔθεσε τὶς βάσεις τῆς ἀναδιοργανώσεως τῆς Σχολῆς μετὰ τὸ 1923. Δίδαξε τὴν ἱερὰ Κατήχηση, Συνθέσεις, Λειτουργική, Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, καὶ ἀπὸ τοῦ 1929 Συμβολικὴ καὶ Χριστιανικὴ Ἀρχαιολογία μέχρι τοῦ β’ ἑξαμήνου τοῦ σχολικοῦ ἔτους 1931/1932.
Τὴν 12η Δεκεμβρίου 1931 ἐξελέγη Μητροπολίτης Δέρκων καὶ ἐγκαθιδρύθη στὴν ἕδρα του τὴν 18η τοῦ ἰδίου ἔτους διὰ τελετῆς στὸν Καθεδρικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγ. Γεωργίου Θεραπείων. Εἰργάσθη ὡς μέλος ἢ πρόεδρος συνοδικῶν ἐπιτροπῶν. Ἐξεπροσώπησε τὴν Ἐκκλησία σὲ πολλὲς ἀποστολὲς στὸ ἐξωτερικό. Προσέφερε δὲ πολλὲς ὑπηρεσίες γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων στὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου. Ὡς Μητροπολίτης Δέρκων «ἀνεδείχθη ἀντάξιος διάδοχος γεραρῶν προκατόχων του».
Πέθανε αἰφνιδίως ἀφοῦ προσεβλήθη ἐκ καρδιακῆς νόσου τὴν 23η Ἰανουαρίου 1950, στὴν ακμὴ τῆς ἡλικίας του. Ἡ νεκρώσιμος ἀκολουθία, τῆς ὁποίας προέστη ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας μετὰ τῶν συνοδικῶν ἀρχιερέων, ἐψάλη στὸν Καθεδρικὸ Ναὸ τῆς Ἁγ. Παρασκευῆς Θεραπείων τὴν 25η Ἰανουαρίου 1950. Τὸν ἐπικήδειο ἐξεφώνησε ὁ τότε Ὑπογραμματεὺς τῆς Συνόδου Ἰάκωβος Παπαϊωάννου (ἀποθανὼν ὡς Μητροπολίτης Γερμανίας). Ὁ ἐνταφιασμὸς ἔγινε στὸ κοινοτικὸ Κοιμητήριο τῶν Θεραπείων.